Zag ze aan komen, slepende pas, en diep voorover gebogen,
met zijn hondje naast hem, kwam hij mijn richting uit.
Ik had niet het lef om hem te ontlopen, kreeg bij die gedachten
alleen al een slecht gevoel.
Hij was al dik in de tachtig en het hondje wat er nog fris uitzag
had toch ook al heel wat jaren achter de staart.
Toen hij nog een stap van mij vandaan was, riep ik luid, "hallo,
hoe gaat het me jullie".
Het hond blafte en kwispelde met zijn staart.
Gaat wel, gaat wel, antwoorden hij, terwijl hij naar zijn hondje
keek.
Lang niet gezien, zei ik, terwijl ik ook naar het hondje keek.
Na zo'n tien minuten met elkaar tegen het hondje te hebben
gepraat, nam hij afscheid.
Fijn met je te hebben gesproken zei hij tegen het hondje.
Fijn om jullie weer eens gezien te hebben, zei ik, nog steeds naar
het hondje kijkend
Wees voorzichtig, en wel thuis.
Het hondje blafte, en kwispelde met zijn staart.