In liefde nabij

Ik denk aan jou, met de zon
in de wind weerschijnend Op
mijn gezicht.

Ik denk aan jou, wanneer
het maanlicht kwijnend De
bron verlicht.

Ik zie je als langs paden, ver
gelegen, ,Het stof opsteekt,

I hoor je telkens als met
woest gedonder De golfslag
smoort.

Samen zijn wij, al ben je nog
zo verre,  Dicht bij elkaar

De zon daalt, Weldra
fonkelen de sterren. Was jij
er maar!

Johann Wolfgang von Goethe