The first time I saw your face                                            

Oud nieuwsn, niet belangrijk

Mysterieuze oliegolf besmeurt Braziliaanse stranden

Zes weken na de Amazone-branden, heeft Brazilië nu te maken met de grootste milieucrisis ooit in de territoriale wateren. Over een strook van meer dan 2500 kilometer besmeurt een enorme golf ruwe olie de stranden in het noordoosten van het land. Op 187 plaatsen in negen deelstaten is de kust bedekt met grote plakken olie, die een bedreiging vormen voor het toerisme, fauna en bijzondere koraalriffen. Een aantal deelstaten heeft de noodtoestand afgekondigd en de bevolking opgeroepen weg te blijven van de stranden.

Vreemd "mensen"worden niet genoemd...

Gezond eten met de Schijf van Vijf  ?

In de Schaal Van Vijf staan Verschillende Soorten Producten die je Helpen Gezonder te Eten.

Bij voorbeeld: Vis, vis die in een totaal vervuilde zee zwemt staat in de schaal van vijf
Olie en plastic om er een paar te noemen!
Kweekvis: Vis die in hun eigen uitwerpselen zwemmen en volgepropt worden met medicijnen 
Medicijnen voor vis ook geschikt voor mensen?
Ja die vis staat ook als zijnde gezond in de schaal van vijf !

Hoe betrouwbaar is die schaal van vijf ?
De schaal van vijf is onbetrouwbaar!!!
Zonder die verontreinigde vis eet u gezonder.
Weg met die bedrieglijke klote schaal!!

The Sky Is Crying (Original Mix)

Lekker lui liggend in je stoel, ogen gesloten, iets in je hand wat
niet naar karnemelk smaakt...luister
De muziek breng je mijlen ver van de planeet waarvan je niet
eens weet of hij wel bestaat...
Geniet!!!

Hoewel gezegd wordt dat "wijsheid"  komt met de jaren,
velen het toch niet als zodanig zullen herkennen...

Lay Down Beside Me (Cover)

For Trisha...

Candi Staton - He Called Me Baby

Love this song...

In my mind I'm a gypsy 
I travel all over the world
I see places like never before
I talk with people without knowing their name
My dream will never ending
I'm a gypsy and I don't steal horses

willemwriter910

15 dec. 2018 14:53

Dat we met 6 miljard mensen teveel de Aarde uitputten, vervuilen en vernietigen lijkt me inmiddels wel duidelijk, maar het effect daarvan op het klimaat is een heel ander verhaal. Hiemstra kan het weer van over een week nog niet eens voorspellen, laat staan het klimaat, dat pas sinds 400 jaar wordt gemeten, waarvan de laatste 100 jaar nauwkeurig. En dat dus op een totaal van vele miljoenen jaren, met geologisch bepaalde klimaatwisselingen die vooral op veronderstellingen en aannames berusten. Maar stel u eens voor op een speldenknop te leven binnen een ruimte die zo groot is als de Aarde. Aan de ervaringen in en rond die speldenknop ontleent u uw visie, ook voor de rest van de u onbekende ruimte, net zoal de invloed daarvan op ons klimaat volstrekt onbekend is. Dan kunt u maar 1 conclusie trekken: het zoveelste voorbeeld van menselijke arrogantie, en hang naar een maakbaarheid waar ze lichtjaren van verwijderd zijn.

https://www.telegraaf.nl/columns/2912998/   

Hoe je het ook went of keert, 

wat je ook probeert te doen,
Het leven zal zich altijd afspelen 

tussen schaduwen en echo's, 

met soms een zoen...

(Dick Meurs) A Good Year For The Roses

Voor Trisha

Het zijn vaak de alledaagse dingen waar het mooie in is weggelegd

Dingen die een ander aanzicht geven op de wereld om je heen

Een glimlach laat ze schitteren een storm word weerhouden

Het is jou wereld vol liefde en openheid. alleen jij kan ze delen

                                     Skateboard ?

                                              

Vluchten kan niet meer...

Hi Ap, alles goed?
Wat is goed Dick, kan jij het mij vertellen?
Ik kijk Ap aan en voor dat ik iets doms kan zeggen vervolgt Ab
Dick je kent het gezegde wel, waar een wil is is een weg.
Laat ik je zeggen Dick dat ik in mijn afgelopen leven mijzelf verrot
heb gezocht naar die weg.
Nooit iets gevonden of wat er zelfs maar op leek
Zelfs geen klote zandpaadje!
Ze kunnen me de pot op met al die zogenaamde gezegdes.
Wat voor een soort weg had je in gedachten Ap?
Wat voor een soort weg ? Ab begint hard te lachten, Dick er zijn
geen wegen meer waar je een keuze uit kan maken.
Snelwegen Dick, waar je ook kijk of loopt, je ziet alleen snelwegen.
Mensen worden opgejaagd, ze rennen voor hun leven zonder dat ze
zelfs maar beseffen waar ze mee bezig zijn, zonder te beseffen dat
die snelwegen zijn aangelegd om het gepeupel in toom te houden
Was het vroeger beter  Ap?
Beter, wat is beter Dick, er waren tenminste nog vluchtheuvels waar
je je vege lijf op kon redden, die vluchtheuvels zijn verdwenen Dick
Rennen voor je leven, tijd voor het zoeken naar die zogenaamde
juiste weg is gewoon bedrog Dick.
Die zogenaamde overheid heeft het grootkapitaal de kans gegeven
om al die vluchtheuvels op te kopen, of nog erger, om ze stiekem
te laten verdwijnen.
Je hebt het zoeken opgegeven Ap?
Ab kijkt mij wat verdwaast aan, opgegeven Dick, welnee opgeven is
wel het laatste wat ik zal doen.
Ik kijk Ab aan, hoe bedoel je?
Ik maak gebruik van tunnels Dick, ik blijft uit het zicht, alleen door uit
het zicht te blijven van al die opkopers en zwendelaars kan ik mijn weg
bewandelen.
Ap kijkt om zich heen en zegt, Dick zullen daar op die "vluchtheuvel?
samen wat gaan drinken.
Ik stemde maar toe, door Ap was ik even de weg kwijt geraakt.

Fouten worden niet hersteld

I'm tired of being something or someone
I'm a human, I'm a man
Don't blame me about the things I do,
maybe tomorrow you do the same...
Don't blame me for the feelings I have
I'm a human, I'm a man
Don't try to change me in something,
give  time and the chance to show you
who and what I am
I'm a human, I'm a man
Even when the speed of the sound of loneliness
is faster than I am, give me the chance to be
a human, to be a man...

Ik kan de toekomst niet veranderen, gezien
plaatsen vooraf niet zijn te reserveren
geniet ik van Nu...
Morgen kan het wel donker zijn...

Moest vanmorgen plassen.
Zal je zeggen, nou en, dat is toch niets bijzonders
Nee, wacht maar eens tot je het niet meer kan, dan
lul je wel anders.

Om iets voor elkaar te krijgen ben je niet gebaad bij een 

team waar iedereen evengoed is.

Het beste ben je gebaad bij een team waarin ieder dat 

doet wat hij of zij het beste kan, en zo een bijdrage levert

aan het gezamenlijke resultaat.

Alexanda Marinina

De hand van een moordenaar

                                              Still miss her...

Mensen zeiken het meest over dingen die toch al nat genoeg zijn...

Huilen mag, maar niet te lang...

Je voelt je hele lichaam onder spanning staan, je kan bijna geen woord meer uiten
Tranen staan als jonge honden op je te wachten totdat ze worden uitgelaten
Het liefst zou je in bed willen kruipen met je hoofd onder de dekens
Je lichaam in de foetus houding houden en je tranen de vrije loop laten
Weg van alles, van alles wat jou toch niet begrijpt
Weg van alles, fijn met je zelf alleen, warm en donker onder de dekens
Je kan huilen zoveel je wilt
Je kan tegen jezelf praten en luisteren

Na verloop van tijd begin je te denken dat niemand maar dan ook niemand jou begrijpt
Niemand maar dan ook niemand kan zoveel verdriet hebben als jij
Het echte verdriet gaat langzaam maar zeker plaats maken voor zelfmedelijden
Op dat punt is er maar één oplossing
Je bed uit!

Onder die dekens vandaan, en ga dat doen wat therapeutisch het beste help
Ga je huis schoon maken!
Pak de stofzuiger en ga lekker met dat ding aan de slag
Je wilt niet weten hoe snel je verdriet plaats maakt voor totaal anderen dingen
Je ga zelfs zoeken naar stof en pluisjes

De spanning die je gehele lichaam onderdruk zette heeft plaats gemaakt voor iets waarbij denken bijna niet meer nodig is
Met dat denken zijn we bij een cruciaal punt aangeland
Zomaar denken stop zetten ga niet, maar door de meeste onbenullige dingen te gaan doen wordt je vanzelf gedwongen tot andere gedachten.

Ga dingen doen dingen die zeker niet behoeven uit te groeien tot een liefhebberij
Huishoudelijk bezigheden hebben een verschoond en verfrissende uitwerking op een op hol geslagen denkwerk
Zonder dat je het jezelf bewust ben, ben  je met die schoon makerij jezelf aan het opschonen
Nadat je jezelf flink heb overtroffen in de schoon makerij gebeuren ga je een stevige wandeling maken

Niet zo'n beetje slenteren, nee flink de pas er in en bekende die je tegen komt snel gedag zeggen of net doen of je ze niet gezien heb.
Doorlopen en jezelf een compliment geven voor het feit dat je toch maar even ondanks al je verdriet en ellende doorzetting vermogen hebt getoond met als bewijs het schoonmaken van je huis
Je voelt de verkwikkende werking van het lopen en je loopt verder dan dat je in gedachten had
Weer thuis aangekomen ga je in een stoel zitten vanwaar je de gehele kamer kan overzien

Een gevoel van trots en opluchting maakt zich van je meester
Het gevoel dat je jezelf weer in de hand hebt en dat je indien nodig ook kan ingrijpen indien er zich situaties in het leven zich voordoen die wel eens wat van een mens kunnen vergen
Vergeet echter nooit dat huilen mag
Schaam je nooit voor huilen of tonen van verdriet
Vergeet echter ook nooit dat je dit niet moet doen in het donker onder de dekens

Huil en schreeuw en schop een keer tegen de stofzuiger
Gooi al dat vaatwerk in de vaatwasser en trapt behendig met je voet de deur dicht
Ga weer in de stoel zitten en kijkt rond
Je huilt wee,r maar nu huil je van geluk, je huilt omdat je hebt gewonnen, gewonnen van je grootste vijand...Je hebt gewonnen van Jezelf
Sterkte...

De "mensheid" zal niet altijd blijven bestaan...

Als het "voedsel"op is slaan we elkaar met 

de lege pannen de hersenen in

Zag haar aankomen, mijn eerste reactie was om net te doen of ik haar niet gezien had,

echter mijn goede kant kreeg de overhand.

Hi, hoe is het met jou? (ze had me toch al gezien)

Gezien ze nog niet zo lang geleden haar partner had verloren ging ik ervan uit het

hele gebeuren voor de zoveelste keer aan te moeten horen.

Ik nam mij voor om aardig te blijven, je ziet er goed uit!

Oh vind je, ik voel mij anders miserabel, maar ja, je moet verder zeggen ze toch altijd.

Wel ik doe mijn best, ondanks dat ik alweer alleen ben.

Shit, hij past overleden, heeft ze alweer een ander gehad.

Oh, hoe bedoel je?

Gino is overleden, hij was al een tijdje ziek en zijn haar begon al uit te vallen, je zag het einde aankomen, maar ik was er nog niet echt klaar voor.

Gino?, in gedachten zag ik al zo'n kale maffioso Italiaan voor me.

Maar het zat er wel in hoor gezien zijn leeftijd.

Aiii, een kale maffioso Italiaan en nog oud ook, ze moet wel erg veel honger hebben gehad.

Hij was al bijna 15, hij ging al snel achteruit na het overlijden van Ab.

Die oude kale maffioso Italiaan veranderde opeens in een hondje.

Sorry, maar ik moet nog wat boodschappen doen voordat de winkels sluiten.

Ze kijkt op haar horloge, en zegt, "dan mag je wel opschieten want je hebt nog maar 2,5 uur de tijd"

Het was gewoon mijn dag niet

It's not how much you know

but what you can DO that counts

Koslenko

Koslenko was al op leeftijd maar genoot nog steeds met volle teugen van het leven.

Iedere morgen kleedde hij zich keurig netjes aan om daarna op de bank die op de binnenplaats stond te gaan zitten.

Koslenko genoot van het aanzicht van de vrouwen die met de was bezig waren.

Hij genoot van het rondrennen van de kinderen, die als zij langs hem kwamen, tegen hem zwaaiden

Koslenko die al veel landen had bereisd had nimmer zoveel genoten als hij nu dagelijks deed vanaf zijn plaats op de bank.

Hij sprak met weinigen maar iedereen had respect voor hem.

Hij groette de dames altijd met een beminnelijke glimlach.

Koslenko zag er zeer gedistingeerd uit met zijn donker grijs kostuum verfraaid met een zacht paarse zijde stropdas en zijn voeten gestoken in handgemaakte schoenen van het allerbest leer.

Eigenlijk hoorde Koslenko helemaal niet thuis tussen al die huurkazernes die werden bewoond door arbeiders en kleine zelfstandigen die hard moesten werken om hun gezin te kunnen onderhouden.

Op veel van zij reizen had Koslenko zich vaak gestoord aan de manier waarop mensen anderen probeerden te overtroeven door zich voor te doen alsof ze ver boven hen stonden.

Sommige gebeurtenissen hadden Koslenko met afschuw vervuld.

Mensen die op anderen neerkeken alsof zij slachtafval waren

Koslenko was een "rijk" man die tijdens zijn leven met goed doordachte beleginningen een vermogen had vergaard.

Echter nimmer had hij afstand genomen van de buurt waar hij was opgegroeid

Nimmer had hij zich anders voorgedaan dan hij was.

Koslenko stond mensen bij die door overmacht in de problemen waren gekomen zonder dat hij daar zijn naam aan verbonden wilde zien.

Koslenko was 83 jaar en hij dacht het allemaal wel gehad en gezien te hebben en om rustig naar zijn einde toe kon gaan.

Echter er was sinds enkele weken een probleem ontstaan.

Koslenko die het kijken naar de wasvrouwen altijd een vermakelijk schouwspel vond en velen van hen had zien komen en gaan zag op een morgen een “nieuweling”

Ze zal rond de vijfenvijftig jaar zijn geweest maar zag er door haar manier van lopen en bewegen sterk en gezond uit vond Koslenko.

Het was niet aan Koslenko voorbijgegaan dat hij 's morgens wat meer oplette of zijn stropdas wel recht zat en of zijn schoenen nog even een extra poetsbeurt nodig hadden.

Hij stond ook wat langer voor de spiegel om eventueel wat haargroei op verkeerde plaatsen weg te nemen.

De “nieuwe”wasvrouw maakte Koslenko wat nerveus als hij zag hoe zij zich moest bukken om het wasgoed door het water te halen.

Koslenko kon niet omschrijven wat het nu precies was gezien dit gevoel hem onbekend was.

Een enkele keer gebeurde het dat de “nieuwe”langs hem kwam lopen en hem vriendelijk gedag zegde.

Hoewel Koslenko een man van de wereld was wist hij op zo'n moment niet goed wat hij moest zeggen en stamelde iets wat een groet moest lijken maar de bijbehorende glimlacht bleef achterwegen.

Nachten lang lag Koslenko te woelen zonder de slaap te pakken te krijgen.

Tegen de morgen viel hij dan eindelijk in slaap.

Het viel de wasvrouwen op dat Koslenko later dan gewoonlijk op de bank plaats nam.

Ze begonnen zich al zorgen over hem te maken maar wilde hem er niet over aanspreken.

Na nog enkele onverdraaglijke nachten te hebben doorgemaakt kwam Koslenko tot de conclusie dat hij “verliefd” was

Koslenko had door zijn drukke bestaan van zaken doen en verre reizen altijd zijn gevoelens onderdruk zijnde dat hij er geen tijd voor had en het de afleiding niet waard was.

Hij zou het gevoel in stilte dragen om niet als een idioot over te komen.

Koslenko die nog altijd zijn appartement zelf geheel onderhield meende de laatste weken wat meer moeite te hebben om alles rein te houden.

Hij voelde verschillende pijntjes die er eigenlijk helemaal iet waren.

Hij kon zich gemakkelijk een werkster veroorloven maar om maar zo iemand in huis te halen kwam niet bij hem op.

Na enkele dagen liep hij krom van de pin in zijn rug en de wasvrouwen zagen dat hij moeilijk kon gaan zitten of overeind komen.

Een van de wasvrouwen maakte zich echt zorgen om hem en vroeg hem op de man af of ze hem ergens mee kon helpen.

Koslenko bekende in alle eerlijke leugenachtigheid dat hij moeite had met de huishoudelijke dingen die gedaan moesten worden.

De wasvrouw was duidelijk, Koslenko moest een werkster in dienst nemen.

Koslenko stamelde wat onhoorbaar waaruit de wasvrouw opmaakte dat haar hij instemde met haar raad.

Meneer Koslenko ik zal rond vragen of er een capabel iemand voor u kan komen werken.

Koslenko zuchtte maar liet de kans niet lopen.

Ik zou graag een niet te oud iemand willen hebben zonder kinderen gezien ze dan gemakkelijke oproepbaar is indien nodig.

De volgende morgen kwam de wasvrouw naar Koslenko en zei hem dat er drie gegadigde waren voor de functie van werkvrouw .

Ze gaf hem een lijstje met de drie namen waar ook wat aantekeningen op stonden omtrent de bekwaamheden van de dames.

Koslenko pakte zijn pen en notitieboekje en noteerde daar drie tijden op waarop hij de dames dezelfde avond nog onafhankelijk van elkaar kon ontvangen.

Koslenko kenden al de wasvrouwen van gezicht maar niet een van naam.

Van de “nieuwe”had hij al wel via via vernomen waar zij zonder kinderen of man woonde.

Een naam had hij echter nog niet dus hij zou in spanning afwachten.

Koslenko ging wat vroege dan anders terug naar zijn appartement en begon daar meteen met wat vaatwerk uit de kast te halen om op het aanrecht te zetten.

Kop en schotels op tafel na ze eerst behandelt te hebben met wat oude koffie

Kussen wat anders leggen zodat het er een beetje rommelig uitzag maar ook weer niet teveel.

Na langdurig naar de klok te hebben zitten kijken werd er op het tijdstip van de eerste afspraak op de deur geklopt.

Koslenko liep met een wat gebogen rug naar de deur en opende deze.

Hij herkende meteen een van de wasvrouwen die al jaren haar waswerk op de binnenplaats verrichte.

Koslenko vroeg de vrouw plaats te nemen en begon op een vriendelijke manier tegen haar te vertellen waar aan voldaan moest worden.

De “wasvrouw” kon op alles een correct antwoord geven echter op de vraag van Koslenko of ze eventueel ook indien nodig enkele nachten in zijn appartement kon doorbrengen bij eventuele ziekte van hem, antwoordde de “wasvrouw” dat het niet altijd mogelijk zou zijn gezien zij ook nog een mevrouw in haar ziektebed verzorgde.

Koslenko zie spijtig van haar afscheid te moeten nemen.

De twee andere kandidaten waren wat minder snel weg te krijgen maar door slimme aanpak wist Koslenko ze toch toch te overtuigen dat het zeer spijtig was maar hij wilde gewoon iemand die uitsluiten voor hem zou werken en geen “bijbaantjes”had.

Beide dames die goed hadden rondgekeken verlieten wat terneergeslagen het appartement.

De volgende morgen zat Koslenko al vroeg op de bank en merkte dat er wat gedwongen gedag werd gezegd.

Koslenko had besloten om wat hij in zijn zakendoen nimmer had gedaan alles of niets te spelen.

Op het moment waarop de “nieuwe”met haar wasmand langs hem kwam en hem vriendelijk groette

vroeg Koslenko of hij haar even spreken kon.

Hij zei u zal wel gehoord hebben dat ik op zoek bent naar iemand die mij bij mij huishoudelijke zaken kan helpen.

De “wasvrouw” zei maar er zijn zijn toch al enkele dames bij u geweest ?

Koslenko beaamde dit maar tot zijn grote teleurstelling konen zij niet aan zijn wensen voldoen.

Zou zij eventueel interesse hebben voor de vacature, ik ben bereid om een zeer redelijk salaris te betalen.

De “nieuwe” keek hem aan en dacht dat werken voor deze man minder vermoeiend zou zijn dan dat wassen en sjouwen met die wasmanden.

Voordat ze iets kon zeggen zei Koslenko, denkt u er even over na dan verwacht ik u vanavond om zeven uur in mijn appartement.

De “wasvrouw”die wat overrompeld was zei na een licht aarzeling, ik zal er om zeven uur zijn.

Koslenko ging die dag wat eerder naar zij appartement om alles zo netjes mogelijk te maken.

Na deze inspanning moest hij met fikse rugpijn op bed gaan liggen maar het was hem de pijn waard

Voor dat de “nieuwe” waarvan hij nog niet eens de naam wist zou komen stond voor de spiegel om te zien of alles in order was.

Toen er werd aangeklopt liep hij wat moeilijk naar de deur om deze te openen.

Komt u binnen zei hij en liep voor haar uit de huiskamer in.

Gaat u zitten mevrouw...?

De “nieuwe” zei het is juffrouw en mijn naam is Jeanet Hudson

Koslenko zag tot zijn vreugde dat de vrouw wat aan haar uiterlijk had gedaan en zich keurig gekleed had hoewel de rok iets langer had kunnen.

Om later moeilijkheden te voorkomen als er onderling gepraat werd verteld hij haar hetzelfde verhaal wat hij tegen de andere drie had verteld.

Koslenko liet haar het appartement zien wat er overigens dank zij zijn inspanning overal keurig uit zag.

Mijn bedoeling zei Koslenko dat u zich geheel met de verzorging van het huis gaat en mij gaat bezig houden.

U zal uw waswerk moeten opgeven maar daar zal ik u een riante vergoeding tegenover stellen.

Mag ik Jeanet zeggen vroeg hij.

Ja zei ze, ik vind het prettig als u mij bij mijn voornaam noemt en als u het niet eg vind noem ik u meneer Koslenko.

Wanneer kunt u beginnen ? vroeg Koslenko

Jeanet dacht even na en gaf als antwoord, begin volgende week

Koslenko was wat teleurgesteld maar liet dit niet merken.

Het zou eerder kunnen zei Jeanet maar dan moet ik iemand anders betalen om de was voor mij te laten doen.

Geen probleem, geen enkel probleem zei Koslenko

Hoeveel moet u hebben ?

Jeanet noemde een bedrag waarbij Koslenko even in de lacht schoot.

Hij liep naar zijn bureau en opende een lade om daar enkele bankbiljetten uit te pakken.

Hier hebt u het geld voor de wasvrouw die uw werk afmaakt en hier is meteen wat extra indien er zich onverwachte dingen voordoen.

Jeanet kreeg een kleur op haar wangen toen ze het geld aanpakte.

Dank u zei ze waarbij ze haar ogen terneergeslagen hield.

U regelt morgen de waszaken met uw collega en daarna komt u naar mij toe.

Jeanet stemde hiermee in.

Ik stel nu voor zei Koslenko om even wat te drinken op onze samenwerking.

Mag het koffie zijn ? Vroeg Jeanet

Ik zou het plezierige vinden om samen met u een klein glaasje port te drinken, antwoordde Koslenko.

Een klein glaasje dan, zei Jeanet.

Koslenko die alles al had klaar staan liep naar het buffet, en kwam terug met een fles port en twee kleine glaasjes.

Kleiner heb ik ze niet, zei hij lachend

Hij schonk de glaasjes netjes driekwart vol en gaf er een aan Jeanet


concept
to be continued

Sommige mensen omschrijven hun leven wel eens heel poëtisch als zijnde een boek.

Ik ga er dan wel van uit dat ze de boeken van vroeger in hun gedachten hebben, 

die boeken waar iedere bladzijde apart moest worden losgesneden...

( Dick Meurs) L-O-V-E-

Special for You...

Waarom?
Waarom gaat het zo, en niet anders?
Waarom gebeurt dit, en waarom
gebeurt dat?
Waarom gebeurt het soms wel, en
soms niet?
Je kan het je afvragen, maar waarom?