Normal in a different way..... De heuvels van zand waar ik vroeger onder lag, fiets ik nu overheen
woensdag 10 juni 2015
See you
We hebben zoveel en toch zo weinig
We gaan slordig om met hetgeen ons
kostbaar zou moeten zijn
We doen de dingen af met een gebaar
van niet meer belangrijk te zijn.
Gevoelens worden gekwetst zonder dat
het ons nog wat doet.
Materiƫle zaken en dingen nemen de
overhand in ons bestaan.
De interactie tussen mensen gaat meer
en meer via de "elektronische" weg
Menselijk gevoel word meer en meer
vervangen met een emoticon op
"Whatsapp"
Gesprekken worden afgedaan met een
berichtje
"Doei" is een woord geworden als
afscheid naar de oneindigheid.
Een oneindigheid waarin voor menselijk
contact geen plaats meer is.
Het heeft geen zin om te denken dat het
een "moment" is in ons leven.
Te denken dat het allemaal wel weer goed
zal komen.
Ons overgegeven aan dat vanwaar we beter
weg van waren gebleven.
Ons overgeven aan apparaten die zich voor
gaan doen als een "menselijke contactdoos"
Onze gevoelens nog slechts verpakt in een
Smiley.
We hebben zoveel en toch zo weinig
Doei...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten