Ome Han.

Uit al de verhalen die ik heb aangehoord toen ik als jongen met grote oren zat te luisteren als de grote mensen aan het vertellen waren zijn de verhalen over ome Han mij altijd bijgebleven

Sommige ooms of tantes ken je alleen van naam of horen zeggen maar ontmoet heb je ze nooit.

Dit was ook zo met mijn ome Han.

Over ome Han waren vreemde verhalen in omloop.

In de oorlogswinter van 44/45 gingen mijn vader, ome Henk en ome Han op pad om bij een boer in een nabij gelegen dorp wat aardappels te “lenen”

Barstend van de kou kwamen ze daar aan en gingen in een greppel achter wat stuikgewas liggen om de zaak te verkennen.

Ome Han die het maar niets vond om zoveel moeite te doen voor een zak aardappels draaide met zijn steenkoude vingers een sjekkie en wilde deze opsteken echter twee mannen die hem dreigend aankeken weerhield hem hiervan.

Gedwongen door de kou besloten mijn vader en ome Henk om gewoon het risico te nemen en de aardappels bij de boer uit de schuur te halen.

Ome Han vond het maar niets maar durfde niet alleen achter te blijven.

Eenmaal achter de schuur werd besloten om de deur te forceren en dat ieder een zak met aardappels zou meenemen.

Juist op het moment waarop zij na de deur te hebben geforceerd in de schuur wilde gaan hoorde zij een geluid vanuit de boerderij.

Er bleef geen andere mogelijkheid over dan zich te verschuilen in het donker van de schuur.

Toen mijn vader met ome Henk en ome Han wilde overleggen wat te doen als de boer hen zou zien bleek ome Han niet aanwezig te zijn in de schuur.

Ome Han was hem gesmeerd en had twee zeer boze familieleden achtergelaten.

Na een tijdje in die donkere ijskoude schuur te hebben gestaan besloten mijn vader en ome Henk om het risico maar te nemen en met ieder een zak aardappels op de nek haastte zij zich van het erf af richting de weg terug.

Bij de greppel aangekomen zagen zij ome Han aan komen lopen.

He zei hij, zijn jullie alweer terug?

Lafaard zei mijn vader om ons zo in de steek te laten.

Lafaard ? Kom nou zei ome Han, ik dacht dat als die boer geweld gaat gebruiken staan wij daar met lege handen, dus ben ik even op zoek gegaan naar een goed in de hand liggend knuppeltje.

En inderdaad had ome Han een stuk hout in de hand wat duidelijk niet met het woord knuppeltje kon worden aangeduid, maar om daar nu in die bittere kou een probleem van de maken kwam ook niet aan de order.

Gedrieën gingen zij op weg naar huis, vader en ome Henk beide met een zware zak aardappels op hun nek en ome Han met een sjekkie tussen zijn lippen en met dat stuk hout in de hand er achteraan