Tante Tonia,

In onze familie kwamen geen echtscheidingen voor, bij het overlijden van een van de partners werd de rest van het leven voorgezet in weduwe of weduwnaarschap.

Echter zoals het in veel families gaat was er ook bij ons een uitzondering die de regel bevestigde.

Tante Tonia,

Zij was een rondborstige vrouw met donker haar en dragende een bril.

Ze sprong er een beetje uit tegenover de andere familieleden.

Een deftige vrouw, die zich dan ook in de bijbehorende kleding schikte.

Eigenlijk was er niets op haar aan te merken, waren het niet dat zij nogal wat bazig kon overkomen, echter dit werd weer goedgemaakt door haar luide hartelijke manier van lachen.

Tante Tonia was weduwe geworden en hertrouwd met ome Gert die voorheen nog geen ome van ons was.

Ome Gert was een van de oprichters van een plaatselijk krant.

Daar wij als kinderen nooit de eerste man van tante Tonia hadden gekend was ome Gert gewoon een echte oom.

Ome Gert was net als tante Tonia een deftige man en ook hij schikte zich ten aanzien van dat in de juiste kleding.

Ome Gert was een vriendelijke oom met een brilletje op en hij had een nimmer te verdwijnen glimlach om zijn mond.

De drukkerij waar ome Gert zijn werkzaamheden verrichtte was gelegen bovenaan een straatje wat steil naar beneden liep en eindige recht tegenover de stadsgracht alwaar je de keuze had om zowel rechts alswel links af te slaan.

Na het verluid had ome Gert na het nuttigen van een nieuwjaarsborrel gezeten op zijn fiets net niet op het juiste moment de beslissing genomen om het koude water van de stadsgracht te vermijden.

Met fiets en al ging de beste man onder, maar werd door mede fietsers al snel aan de kant gehaald.

Volgens overleving zou tante Tonia hem vermanend hebben toegesproken en hem op de gevaren van alcohol in het verkeer hebben geduid.

Na ome Gert met een flinke cognac onder de dekens veilig te hebben gesteld, nam tante Tonia om de zenuwen wat te kalmeren en van de schrik te bekomen de gelegenheid om met het aantrekkelijke restant wat nog in de fles aanwezig was zich behaaglijk in een fauteuil te installeren.

Als tante Tonia en ome Gert naast elkaar op de divan zaten bij mijn grootouders van vaders kant, was ik altijd onder de indruk van het enorme verschil wat tussen beiden zichtbaar aanwezig was in lengte en omvang.

Tante Tonia was een zeer rondborstige forse vrouw die duidelijk in gezelschap aanwezig was zonder dat zij daar enig werk van behoefde te maken.

Ome Gert was niet alleen een kop kleiner dan tante Tonia, nee hij was ook in omvang slecht de helft van haar.

Op een verjaardag als er een borreltje werd geschonken, wat tante Tonia altijd zeer op prijs stelde, zat ik als kind altijd naar haar te kijken.

Na het tweede borreltje werd de lach van tante Tonia luider, en duurder wat langer dan gewoonlijk.

Vol spanning zat ik dan te wachten op hetgeen er zou gaan gebeuren.

Ome Gert zat altijd op de divan en nimmer anders dan aan de linkerkant van tante Tonia.

Ja daar gebeurde het.

Luid en hartelijk lachend keek tante Tonia zoals gewoonlijk naar ome Gert om te zien of hij het naar zijn zin had.

Ome Gert geboren met zijn eeuwig charmant vriendelijke lachje om zijn mond wekte in de hierboven omschreven omstandigheden bij tante Tonia het gevoel op dat zij hem even moest wakker schudden Zij deed dit door ome Gert een enorme opdonder met haar linker arm ergens in de nierstreek te geven.

Het gevolg van deze vrolijk en met de nodige kracht uitgedeelde opdonder was dat ome Gert spartelend met zijn beentjes in de lucht naar het ander einde van de divan werd verplaatst.

Tante Tonia was duidelijk de “baas” en ome Gert onderging dit genoeglijk zonder ook maar enige poging tot verzet, laat staan dat hij plannen zou hebben om een greep naar de “macht”te doen.

Ome Gert vond het allemaal best en bleef wat hij was, een vriendelijke oom met een brilletje op.

Een spannend moment was altijd als het buiten regende en tante Tonia binnen kwam.

Zoals gewoonlijk ging zij op de divan zitten, deed haar jurk wat omhoog en maakte met haar onderjurk de bril schoon.

Na het schoonmaken asemde ze op de brilglazen en maakte ze daarna weer schoon met haar onderjurk.

Als ik mij goed herinner waren er vroeger twee soorten onderjurken, wit en roze.

Het brilgebeuren van tante Tonia maakte veel indruk op mij zonder dat ik besefte in welke hoedanigheid.

Als ik er nu aan terug denk maakt het mij wat onrustig, maar waarom ?

Ik weet het niet.

Ik kan mij niet herinneren wanneer en hoe ome Gert overleden is maar gezien tante Tonia weduwe werd moet dit toch hebben plaats gevonden.

Het heengaan van ome Gert is zeker mede de oorzaak geweest dat tante Tonia meer dan twee borreltje ging drinken.

Tijdens een moment van afwachting in eenzaamheid besloot tante Tonia om het “stuur”om te gooien en rijlessen te gaan nemen.

In de veronderstelling dat zij op zeer korte termijn geheel zelfstandig in een auto zou rijden schafte zij zich er een aan in de kleur rood met als merk Dafje.

Toen bleek dat de verrichtingen die nodig waren om een auto te besturen haar niet geheel waren aangeboren en mede gezien haar eigen dunk dat het niet aan haar kon liggen besloot ze toch maar om een garage te huren waar het rode Dafje een droog en donker onderkomen zou hebben.

Het wonder wat zich zou moeten voltrekken was op de dag waarop tante Tonia voor de 23 keer haar talenten aan een doodsbenauwde examinator moest vertonen aanwezig.

Het verhaal dat nadat de examinator tante Tonia de rijbevoegdheid had verleend, in de overtuiging dat hij dit een volgende keer niet zou overleven, rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde kroeg is gelopen en zich daar vastgeklampt aan de bar, tot in de late uurtjes heeft vol laten lopen is een legende geworden.

Tante Tonia was in tegenstelling tot ander weggebruikers zeer gelukkig met het door haar behaalde rijbevoegdheid bewijs 

Om dit te vieren haalde zij de zaterdags erop het rode Dafje uit de garage, en na het verwijderen van drie jaren stof ging zij richting Arnhem.

Wat er in Arnhem precies verkeerd gegaan is weet ik niet, maar toen een politie agent die aanwezig was bij een normale verkeerscontrole tante Tonia tot stoppen maande wist deze het meteen toen zij het raampje open draaide en luidruchtig met een sterke walm van alcohol naar de nog jonge agent riep.

Zo schat zeg het eens, wat kan ik voor je doen?

De agent vroeg haar om de papieren en zag dat tante Tonia als sinds drie dagen over de benodigde papieren tot het besturen van een auto beschikte.

Op de vraag aan haar of zijn gedronken had gaf zij lachend antwoord door drie vingers in de lucht te steken.

De agent vroeg haar om uit de auto te stappen voor het afleggen van een loopproef.

Met behulp van de agent kon zij uit de auto komen, echter de agent kon niet voorkomen dat zij op haar knieën op het wegdek viel.

Het verhaal gaat dat de agent gemompeld scheen te hebben “mijn god mens waar ben je mee bezig”

Tante Tonia was niet in staat om de loopproef af te leggen en werd met de politieauto naar het politiebureau gebracht.

De politieagent die haar rijbewijs invorderde heeft verbaast naar tante Tonia gekeken toen deze hem vroeg.

"Binnen hoeveel dagen krijg ik het weer terug" ?

De huur van de garage werd opgezegd maar naar verluid zou er wel eens laat in de nacht een rood Dafje richting Arnhem vice versa Wageningen zijn gesignaleerd.

Ja tante Tonia was niet zomaar iemand, Nee ze was mijn tante!