Water en stof maakte dat de aarde op zwol tot een modderig iets

Alles klonterde samen en ging verder in stroperige stromen

Voor altijd en overal zou het gaan komen

Catastrofe en chaos lagen in het verschiet

Alles was verlaten, grenzen bestonden nog niet

Echter de zon kwam op en maakte van modder zand

Het leven op aarde kon beginnen want de zon schonk ons land

Het begon allemaal heel pril en alles was nog stil

Echter de natuur ontplooide zich met een ijzersterke wil

Na eerst te zijn geweest tot niets werden we opeens iets

Al gauw waren we met z'n velen, al gauw moesten we delen

Al gauw leden we aan geheugenverlies en nergens van waren we vies

Het had allemaal zo mooi kunnen zijn maar de mensheid deed de aarde pijn

De een wilde nog meer dan de ander en aan de zon werd niet meer gedacht

Het was een verraderlijke kerkelijke kliek die greep naar de macht
Rijkdom, praal en pracht namen zij tot zich, de mensheid werd veracht 

De angst die bij de mens ontstond werd gevangen in een kerkelijk verbond

Hemel en hel werd door hen uitgevonden en niet doen wat zij wilde werd een zonde

Er werd angst gezaaid met een verzonnen iets, en de mensheid verging weer tot niets

De zon was er nog alleen maar om je aan te warmen en niet meer om te omarmen

De zon was gewoon iets ver weg in de lucht, de mens viel voor de kerkelijke klucht

Hoe het ook zal lopen kan ook ik u niet voorspellen

Echter dat eens de natuur ons zal straffen kan je zeker stellen.