De monniken en de vrouw

Er waren eens twee monniken die een gelofte van kuisheid hadden gedaan. Onderweg zagen ze een vrouw die midden op een steen stond in een diepe waterpoel. De ene monnik bleef staan kijken, terwijl de tweede naar de vrouw toe liep en haar op zijn rug mee droeg en haar aan de overkant af zette. De eerste monnik vroeg hoe hij zoiets onzedelijks kon doen terwijl hij net de gelofte van kuisheid had afgelegd. De tweede monnik zei tegen hem dat hij de vrouw aan de overkant heeft afgezet, terwijl zijn broeder haar nog steeds bij zich draagt in zijn hart.

Moraal van het verhaal: onzedelijke gedachten zijn soms erger dan onzedelijke handelingen.

Aesopus