De eenzame spreker

Een filosoof spreekt nimmer met wijze woorden gezien hij op het moment dat hij ze uit moet twijfelen en nadenken over de juistheid van hetgeen hij zojuist heeft gezegd.
Niets is zo snel achterhaalt als "wijze" woorden gesproken door iemand die denkt de wijsheid in pacht te hebben. 
De woorden van een filosoof kunnen het beste worden vergeleken met zaad wat nog tot ontkieming moet komen maar nimmer zal uitgroeien tot iets boven de grond.
Filosofen die menen met woorden de juistheid van iets weer te kunnen geven spreken laster tegenover zichzelf.
Een filosoof zal nimmer een begrip zo kunnen samenvatten dat het tot een definitie zou kunnen leiden gezien een definitie een samenvattende beschrijving is van een begrip.
Filosofen kunnen per "definitie"niet samenvatten gezien het "begrip" hiervan hen niet eigen is.
Filosofen kunnen het beste worden vergeleken met een "orakel" wat spreekt zonder geluid voort te brengen.
Sprekende met veel woorden uit het verre verleden denken filosofen indruk te kunnen maken.
Het heden is voor een filosoof bijgeloof wat nog niet in de juiste woorden is samengevat.
Zij denken er nog over na maar honger wordt niet gestild door wijze woorden.
De beste "filosofen" zitten met een biertje op het terras.