Als ze lachte keken alle mensen naar haar om
lachend verdrong ze de regen en bracht de zon
zij schitterde in het leven als een lichtende ster
het was alsof alles haar werd aangereikt van ver
zij was een echte vrouw en niet zomaar een iets
van binnen was ze echter eenzaam in het niets
ze had goud, diamanten en al nog veel meer
toch leed ze in stilte aan de ziekte hartenzeer
eenzaam en zo verlangend naar dat ene ding
ooit te hebben aan haar vinger een "echte" ring