Tijdens

Het is maar een foto, je weet wel,
zo'n ding van twee keer niks
En toch bleef ik er lang mee in mijn
hand staan, en naar kijken
De foto die ooit eens was zwart en wit
was nu in kleur verschoten net als de
tijd van toen
Kijken, naar een foto zwart en wit
terwijl herinneringen in kleuren naar
boven komen.
En traan die met je meekijkt glans op
het papier.
Toen zal altijd blijven, ook al ben ik
hier.