Tot ziens
Was laatst bij iemand die er wel een
heel lugubere "hobby" op na scheen
te houden
De woonkamer stond en hing vol met
portretten van hen die weg waren en
gezien de geelachtige kleur van de
portretten ook niet snel meer terug
zouden komen.
Grote hoeveelheid rouwkaarten
waren netjes ingelijst

Ik kreeg het idee dat de bewoonster
leefde in het graf van al degene die
haar dierbaar waren "geweest" en
altijd dierbaar zouden blijven
Het viel mij op dat in het midden van
de schoorsteen een lijstje hing met een
doekje erover.
Voor haarzelf ?

Ondanks dat het volop zomer was
stond de verwarming op winterstand.
Ik kon niet anders denken dan dat de
bewoonster afstand had gedaan van al
wat nog vreugde en plezier kon geven
Het lijstje met het doekje erover
bleef een bepaalde aantrekkingskracht
op mij uitoefenen


Toen de vrouw even naar de keuken liep
kon ik mijn nieuwsgierigheid niet
onderdrukken.
Ik liep snel naar het lijstje en deed het
doekje omhoog.
Ik kon nog net een kreet van angst
onderdrukken.
Onder het doekje in het lijstje zat een
spiegeltje.

De koffie die mij werd aangeboden
heb ik geweigerd, ik wilde weg, ik wilde
weg van al hetgeen mij de adem ontnam
Eenmaal buiten ben ik zonder mij nog
eenmaal om te draaien weggelopen.
Ik meende haar nog te horen roepen,
"Tot ziens"
Tot ziens " ?
Alleen al het idee om dat lijstje met het doekje
weer te zien ontnam mij alle lust om ooit nog
naar haar toe te gaan

Blij dat ik nog net had weten te ontsnappen
aan de grote hoeveelheid verhalen die ze
ongetwijfeld voor mij in petto had.

Zittend op een terras, de warmte van de zon
tot mij nemend, liepen de koude rillingen nog
over mijn rug.
Laf ?
Ik weet het niet maar als "laf" een biermerk
is wil ik er op dit moment minimaal
twee van hebben