Ken jezelf ?

Ik kwam ondanks dat ik geen "gebruiker" was zeer regelmatig

in de plaatselijke coffeeshop.

De "klandizie" van een coffeeshop is totaal anders dan die van 

een café.
Kijken en luisteren naar mensen die naast je zitten maar toch 
mijlen ver van je vandaan

In een café gaat bij de verhoging van het alcoholgehalte in het

brein, het gepraat over in eindeloos slap gelul.

Te vaak leid alcoholgebruik bij sommige ook tot agressiviteit. 

Dit in tegenstelling tot de "gebruiker" van "pot", waar na enkele

"hijsjes" het praten minder wordt maar het denkvermogen een 

enorme trip neemt naar een wereld waarin geleefd kan worden 

zoals in een wereld geleefd zou moeten kunnen worden.

Prachtige uitspraken heb ik daar genoteerd van mensen waar je die

uitspraken totaal niet van verwacht zou hebben.

Al was ik dan geen "gebruiker" wilde ik toch wel eens weten

wat die anderen "mee maakten" tijdens zo'n "trip".

Gezien ik nooit gerookt hebt en er ook een fervent tegenstander 

van ben, probeerde ik spacecake.

Absoluut een geweldige bijna beangstigende ervaring!

Ik ging echt helemaal uit mijn "dak', ik zag en voelde dingen

waaraan ik in het dagelijks leven aan voorbij zou zijn gegaan.

Dingen die mij totaal onbekend waren, dingen die mij in

beroering brachten.
Ik was de Picasso onder de figuranten, 
Ik was een koorddanser zonder angst om te falen.

Ik wilde de maan een hand geven maar mijn armen waren tekort

Ik voelde een creativiteit in mijzelf die ik niet meteen herkende 

als bij mij horende.
I was "Halfway To Paradise"

Zoals ik al zei het was ook een beetje een "beangstigende" ervaring

Ondergedompeld in een wereld die totaal onbekend voor mij was

Onbekend in die zin dat ik eigenlijk het gevoel had mijzelf te zien,

te zien zoals ik in werkelijkheid zou zijn als de omringende 

omstandigheden waarin wij als mens verkeren mij niet ver van mijn 

echte ik vandaan zou houden.

Over mijn sex ervaring tijdens die trip zal ik niet in details ingaan daar 

dit dagen erna nog onderwerp van gesprek is geweest in de straat

De "oermens" waarvan we denken die ver achter ons te hebben 

gelaten schijnt nog steeds in ons te sluimeren en op gezette tijden 

laat weten dat hij nog steeds aanwezig in ons is

Dat mijn toenmalige "zij" mij bij het passeren van een coffeeshop

steeds tegen mijn schouder aan begon te duwen zegt genoeg.  

Na het ontwaken uit die waanzinnige maar uitermate belangrijke

belevenis was het eerste wat ik dacht, dit doe ik nooit meer.

Waarom?, 

Bang om mijzelf te zien zoals ik in werkelijkheid ben ? 

Bang voor de "wereld" die tot voorheen onbekend was?

Omdat een mens lopen ook stap voor stap heeft moeten leren heb

ik het nog eens twee keer geprobeerd,om te zien en te leren wat het

is om uit de "wereld" te treden die eigenlijk jou wereld helemaal 

niet is.

De dingen die ik zag en niet wist dat ze er waren, de dingen die 

ik voelde als niet zijnde van mij, die dingen heb ik voor zover 

mogelijk meegenomen naar de wereld van "hier"

Het is "afschuwelijk" om te zien hoe "dwangmatig" mensen 

handelen en plichtmatig ondergaan op al het hetgeen hen

wordt "opgedragen"

Een wereld die niet de hunne is, een wereld die  geregeerd wordt 

door hen die door macht en geweld de mensheid onderdrukt.

De mensheid dwalende op hoop en besluiteloosheid.

De mensheid te moe en te druk om nog te reageren.

De mensheid verstrikt in het web gesponnen door henzelf

Ondanks het grote aantal zenders en ondanks het vele gezapt is er weer 

niets te vinden om de avond mee door te komen.

De mens zal moeten lijden en dragen tot in  lengte van hun vermoeiende 

dagen.

Ook voor hen zal de verlossing komen maar ik raad hen aan om voordien 

toch even van de wereld in onwerkelijkheid te genieten.
Bang om jezelf te zien wie je in werkelijkheid bent ?
Niet doen, blijft vooral tv kijken!