De Verdwaaltuin

Het is al weer enige jaren geleden dat ik met een schoolreisje naar een "pretpark"

ben geweest.
In die tijd heette een "pretpark" nog gewoon speeltuin

Het "pretpark" was een groot grasveld met rondom bomen en op dat grasveld stond een soort van restaurant wat bestond uit een houten gebouw met een terras ervoor, een uitkijktoren een verdwaaltuin en wat metalen vermaak toestellen zoals een grote ijzeren wip en een rond iets met stoeltjes wat door iemand draaiende gehouden moest worden zodat de inzittende er na verloop van tijd misselijk uit kwamen

Bijna iedereen wilde naar de uitkijktoren, bijna iedereen want ik wilde graag naar de verdwaaltuin.

Ik heb het niet zo op van die enge hoge dingen.

De juf van ons vond het goed maar dan moest ik wachten met naar de verdwaaltuin te gaan tot zij boven op de uitkijktoren was aangekomen en mij zo in de gaten kon houden.

Omdat ik nogal nieuwsgierig was hoe zo'n verdwaaltuin werkte ging ik al naar binnen voordat de juf boven op de uitkijktoren was aangekomen.

Ik dacht, ik ren die tuin even snel door en voor de juf boven op de uitkijktoren is ben ik er al weer uit

Ja maar dat liep dus helemaal anders dan ik had gedacht

De verdwaaltuin maakte zijn naam al snel waar.

Een lichte paniek maakte zich van mij meester en omdat ik die enge tuin uit wilde besloot ik gewoon door de heg te kruipen.

Wel daar was op gerekend, de heggen bestonden uit zeer dicht aaneengegroeide doornstruiken.

Ik keek naar de uitkijktoren of de juf er al was en zag tot mijn schrik dat mijn klasgenoten allemaal naar mij stonden te kijken.

Ik stond voor "joker" hoewel ik dat woord toen nog niet kende

Er werd gelachen, de een schreeuwde luid dat ik naar rechts moest maar een ander schreeuwde nog luider dat ik naar links moest gaan.

Wat haatte ik die kleine monsters

Gelukkig of misschien ook niet maar daar verscheen het hoofd van juf.

Juf bleef even zwijgend naar mij kijken, stak een vinger op en bewoog deze heen en weer

Ik wist wat zij bedoelde en had spijt van wat ik had gedaan.

Juf was een echte lieve juf en zij gaf mij de aanwijzingen die ik nodig had om uit die enge verdwaaltuin te komen.

Zij riep mij toe om alvast bij het restaurant te gaan wachten want daar zouden we "Ranja" krijgen.

"Ranja" was zo'n beetje de allerlekkerste limonade die je jezelf maar kon wensen.

Een heel klein beetje "Ranja limonadesiroop"  aangemengd met 99,5% water

Toen de meneer van het restaurant mij zag kwam hij naar mij toe, keek mij aan en zei "Wat is er met je gebeurd, je zit helemaal onder de schrammen"

Ik dacht laat ik maar de "waarheid" zeggen en zei dat ik was gevallen in een struik

De meneer streek mij over het hoofd en zei "Wel dan lust jij zeker wel een glaasje "Ranja"

Ik boog mijn hoofd en knikte van ja

Toen al de andere kinderen ook op het terras kwamen zitten en de "Ranja" werd rondgedeeld kreeg ik zelfs voor de tweede keer mijn lievelingsdrank.

Maar goed, ik had het ook wel een beetje verdiend want ik was toch immers lelijk verwond.
Ik keek stoer om mij heen