Ben een protestactie begonnen.
Weet niet precies de hoeveelste, maar dat terzijde.
Uit protest tegen al die kleinburgerlijkheid laat ik het
wilde gras aan de voorkant van mijn huis lustig er op
los groeien.
We leven in een wereld waar het belangrijk schijnt te
zijn, om de zogenaamde "nette burger" te spelen.
Op de knieën liggend, gewapend  met een pennenmesje
het gras verwijderen, zodat iedereen kan zien hoe netjes
je wel bent.
Met afschuw zie ik steeds meer van die gestoorde
wellustelingen die met van die spuitcontainers het
groen te lijf gaan
's winters als eerste de sneeuw verwijderen, als de
sneeuwvlokken zo mooi dwarrelend ter aarde komen.
Het schijnt  een opgelegde burgerlijke plicht te zijn om
jezelf anders te tonen, dan je in werkelijkheid bent
Toch zijn het dezelfde burgers die 's winters hun auto
'warm" laten draaien terwijl ze de vaak aanbeden "god"
ijsvrij maken.
Ik heb het geluk aan mijn zijde dat de vrijkomende huizen
in de vrije sector komen.
Deze nieuwe vrije sector mensen behoren tot een ander soort
denkend volk, leef en laat leven is hun motto.
Een motto waarmee we allen geboren schijnen te zijn, maar
wat door de zieligheid van het kleinburgerlijkheid principe
verworden is tot een misselijk makend theaterstuk waar de
figuranten in rijen staan te dringen om hun voordrachtkunst
te vertonen.
Gewapend met pennenmesje en sneeuwruimer stellen zij zich
op, om zich in het licht van de schijnwerpers aan het achter
de gordijnen opgestelde publiek te tonen.
Ze groeien, worden groter dan ze ooit zijn geweest, ondanks
doodmoe te zijn van het spelen in hun theaterstuk, staan ze
de andere morgen achter het raam te kijken waarmee ze
gewapend naar buiten kunnen gaan.
Een theaterstuk zonder einde...