Als ik ergens meer een hekel aan heb, dan aan mijzelf,

zijn het wel, die "zogenaamde nette mensen"

De gordijnen zo gedrapeerd dat zij alles en iedereen

kunnen zien, zonder zelf gezien te worden..

Ieder grassprietje wat de euvele moet heeft om zich

aan de buitenwereld te vertonen, wordt ter plaatse

geëxecuteerd.

Die zogenaamde nette mensen, doen alsof ze met volle

aandacht naar uw "verhaal" luisteren, echter ze zijn al

met hun gedachten bij het "slachtoffer"om uw verhaal

uitgebreid met hetgeen zij niet hebben aangehoord maar

het "verhaal" wel aantrekkelijke maakt, door te vertellen.

Voor mij zijn dat soort "nette mensen" op aarde gezet 

om lege ruimtes op te vullen.

Hun stroperig geslijm en kruiperigheid doet mij denken

aan van die onuitroeibare kleine naakte beestjes die je

soms ziet, bij het opbeuren van een steen.

Ze stellen geen reet voor, en de ruimte die ze opvullen

mogen ze van mij zien als hun "koninkrijk", een rijk

opgevuld met leeghoofden.

Zag zonet de buurvrouw voorbij gaan, scheen haast te hebben,
moet zeker een verhaal kwijt, of zou ze naar therapie moeten
vanwege haar buurman?
Lijkt mij sterk, gezien het huis links naast haar leeg staat.
Ik hoor het wel van de plaatselijke stadsomroepers waarvan
er in iedere straat wel een paar van staan opgeteld.