Mijn stelling is dat de snelheid waarmee onze hersenen
werken evenredig is aan de snelheid waarmee wij ons voortbewegen, verplaatsen.
De hersenen van iemand die zich in een auto met hoge
snelheid voortbeweegt zullen zich aan de snelheid van de auto aanpassen.
Gezien Je geheel toegespitst bent om jezelf zo snel mogelijk
voort te bewegen, zullen je hersenen zich op dat punt volledig gaan concentreren.
Het gevaar wat hierin schuilt, is dat het gedeelte van onze
hersenen wat er voor zorgt dat we onze dagelijks dingen kunnen doen zonder er
te veel bij na te denken op een zeer laag toerental zijn gaan draaien.
De persoon in de auto concentreert zich volledig op de hoge
snelheid waarmee hij zich voortbeweegt. Dat gedeelte van onze hersenen wat ons
alert maakt als er gevaar dreigt is bij de persoon in de auto op een zodanig
laag toerental gaan draaien dat het niet meer wordt waargenomen
U zult begrijpt wat de gevolgen kunnen zijn, niet alleen
voor de persoon in de auto maar nog veel meer voor de mede weggebruikers, de
weggebruikers die in het denkbeeld van de razende gek niet meer voorkomen, of
te herkennen zijn.
Het tegenovergestelde van hierboven is dat als wij slapen,
in ruste zijn, onze hersenen nog steeds actief zijn maar op een zeer laag
toerental draaien.
Alles wat in onze hersenen gebeurd is een beetje te
vergelijken met een lopende band, bv. Een lopende band waar auto’s onderdeel
voor onderdeel in elkaar worden gezet, echter een duidelijk verschil met de
auto lopende band en de lopende band in onze hersenen is dat op de lopende band
van de auto’s een eind product wordt afgeleverd, een eindproduct klaar voor
gebruik, zonder dat er nog na het verlaten van de band er aanpassingen aan
behoeven te worden verricht.
Onze hersenen kennen geen eindproduct, onze hersenen zullen
zolang we ze zullen hebben continu aan veranderingen en aanpassingen worden
blootgesteld.
Soms gaat de snelheid van onze hersenen ons een beetje te
vlug af, dit schept verwarring en onzekerheid, een onzekerheid die vaak tot
uiting komt in de manier waarop we ons gaan gedragen tegenover de
“buitenwereld” een buitenwereld die als een bedreiging kunnen gaan zien
Door allerlei oorzaken kan het gebeuren dat onze lopende
band wat aan het schommelen wordt gebracht met als gevolgd dat er wat van af
kan vallen, dit is geen reden tot ongerustheid gezien dat wat er afvalt zijn
uiterste best gaat doen om weer op de lopende band te komen.
Het feit dat we soms even iets niet meer weten hier het
gevolg van is, dat wat er afgevallen is komt nooit meer op dezelfde plaats
terug op de band, dat is dan ook de reden dat we soms wanneer we er helemaal
niet aan denken opeens het vergeten beeld zich aan ons word duidelijk gemaakt,
u weet het weer.
Er zijn dingen die de snelheid en werking van onze hersenen
flink kunnen veranderen, de hersenen in een onstabiele toestand brengen,
alcohol is zoals velen wel eens ondervonden hebben een duidelijk voorbeeld van.
Alcohol gebruik brengt de lopende band in een langzaam schommelende
beweging, een beweging die zich duidelijk laat waarnemen in de manier waarop we
ons voortbewegen, een voortbeweging die er ook voor zorgt dat onze hersenen nog
op een laag pitje gaan draaien, dit om te voorkomen dat we door het onbenullig
omgaan met armen en benen in de problemen zouden komen.
Gezien onze loopband maar een bepaalde lengte heeft zal in
de loop van de tijd de dingen die niet meer relevant zijn op een zijspoor
worden gezet, ze blijven aanwezig maar het in beeld brengen er van, het
oproepen er van, zal de benodigde tijd vragen.
Door de beperkte ruimte en de enorme hoeveelheid informatie
die we dagelijks te verwerken krijgen zal dit tot gevolgd hebben dat de ruimte
tussen twee informaties in, steeds kleiner wordt, dit kan dan weer tot gevolgd
hebben dat de informatie wordt ingekort, de gegevens zijn dan nog wel aanwezig maar
moeten door ons zelf worden aangevuld, dat dit aanvullen nog wel eens kan
afwijken van de werkelijke informatie zal u duidelijk zijn.
