maandag 16 november 2015

Geen gedicht

Onderstaand gedicht had mij wereldberoemd moeten
maken, echter zoals velen gebeurd waren de "goden" die
zich lezers noemen ook mij niet gezind, het is wel een
zeer zeldzaam gedicht geworden daar het slechts door
twee personen is gelezen, 's avonds en in de morgen erna
Jong als ik was, gaande zonder "jeugdpuistjes" door een
beneveld leven werd mij ruw en hardvochtig verteld
hoe het met mijn "dichtkunst" was gesteld.
Hoop is echter nooit verloren of verleden tijden
het is de "afgunst" van anderen die je het benijden:)



Gedicht

Als de storm gaat liggen na een aanval van razernij,
maakt hij veel vogels en fietsers blij.
De zon die even met zijn ogen knippert, om de
wolken te verdrijven, verblijd het hart van natte
katten en oude wijven.
Het samenspel, in wat wij noemen het "heelal", is iets
wat de mensheid altijd verbazen zal.
Nimmer zullen wij echter buigen voor wat er "boven"
ons gebeurt, nimmer, zolang het niet door de
Nederlandse Vereniging Van Huisvrouwen is goed-
gekeurd!

anno, lang geleden

Geen opmerkingen:

Een reactie posten