Normal in a different way..... De heuvels van zand waar ik vroeger onder lag, fiets ik nu overheen
zaterdag 15 februari 2020
Ik zal plm 10 / 11 jaar zijn geweest toen ik bovenstaande schrijfmachine cadeau kreeg
Kwam de schrijfmachine toevallig bij een zolderopruiming tegen.
Onderstaande was mijn allereerste "verhaal"wat ik met de machine heb geschreven
Als kind kreeg ik van mijn ouders een opwind poppetje
Ik was toentertijd helemaal in de ban van mechanische dingen zoals uurwerken
en mechanisch speelgoed
Het was een klein poppetje met een opdraai sleuteltje in de rug
Als ik met het sleuteltje de veer opwond ging het poppetje allerlei bewegingen maken
Het waren die mechanische bewegingen die mij aan het lachen maakte.
Op een keer had ik de veer te strak opgewonden en het poppetje weigerde om op te
treden
Ik heb toen het poppetje open gemaakt en de veer ontspannen
Ik maakte in die tijd van alles open tot grote schrik van mijn ouders'
Ondanks dat ik geleerd zou moeten hebben uit het vorige opdraaiden ging het
poppetje toch weer stuk
Het poppetje was "kapot" zoals dat heette, hij was niet dood, nee hij was kapot
Ik kon niet aan een nieuwe veer komen dus het poppetje verdween naar de afdeling kapot
speelgoed op zolder
Toen ik enige tijd geleden in gezelschap op een terrasje zat te genieten van een drankje
moest ik weer even terug denken aan dat poppetje
De reden hiervoor was dat er twee mensen met elkaar in conflict raakten over een parkeerplaats
Één van die mensen begon zich enorm op te winden
Hij begon met het in zijn hersenen aanwezige sleuteltje zijn veer strak op te winden
Dat de veer te strak werd opgedraaid was duidelijk te zien aan de kleur van zijn gezicht
die veranderde van bleek naar een purper gelijkende kleur
Ook de bewegingen werden steeds meer ongecontroleerd en leken op die van mijn
mechanisch poppetje.
Net toen ik dacht, man gebruik je verstand, werd hij onwel en ging door zijn knieen
Het was duidelijk te zien dat de man medische hulp nodig had, ik belde meteen de ambulance
De ambulance was er in no time en nam de man mee naar het ziekenhuis
Het wil zo zijn dat ik na enige tijd de man weer zag lopen bij het uitlaten van het hondje.
Hij zag er ontspannen uit en van mechanische bewegingen was geen sprake.
Op dat moment moest ik denken aan mijn poppetje toen de veer weer ontspannen was
In het ziekenhuis hadden ze gelukkig voor de man ook zijn veer weer kunnen ontspannen
zodat na enig tijd alles weer normaal werkte.
Ik herinner mij ook dat mijn vader mij waarschuwde om die veer niet zo strak op de draaien
Als ik toen goed naar mijn vader had geluisterd had was mijn poppetje nu niet kapot geweest.
Maar ja wie luistert er op die leeftijd naar zijn ouders..Ja wie ?
De man liep op een plek waar meerder mensen hun hond uitlieten
Op een gegeven moment kwam er een vrij grote hond naar het hondje van de man toelopen
Voordat de hond bij de man was begon deze te schreeuwen tegen de vermoedelijke eigenaar dat hij zijn verdomde hond aan de lijn moest houden
Een van de aanwezige mensen gaf te kennen dat de hond alleen maar wilde spelen en totaal geen kwaad deed
De man met het hondje was dermate opgewonden dat hij de eigenaar van de hond begon uit te schelden
De eigenaar van de loslopende hond bleef echter heel rustig en probeerde de man tot kalmte te
manen; echter dit was olie op het vuur voor de man met het hondje
Ik wilde geen toeschouwer zijn van dit minder leuke menselijke tafereel dus ik liep door
Deze week sprak ik iemand die mij vertelde dat de man van hondje "kapot"was
Met de sleutel die we allemaal in ons mee dragen kunnen we beter maar heel voorzichtig
mee omgaan want er is niet altijd en voor iedereen een nieuwe veer te vinden
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten