donderdag 6 december 2018



Je herkent het vast wel, kom een keer langs, gezellig wat bijpraten.
Doen we, lijk mij leuk zeg je dan, zonder de intentie te hebben ooit te komen
Na weken, maanden  en stormachtige nachten word je wakker met de
gedachten aan toen.
Biologisch natuurlijk verklaarbaar maar daar gaat het hier niet om.
Na het drinken van twee koffie waar je meer op moest kauwen dan slurpen
kijk je op je telefoon hoe laat het is en zonder schaamte dat het horloge
nog amper zelf wakker is stuur je een berichtje of het uitkomt om
die vanavond langs te komen.
Je heb amper twee keer adem gehaald geeft dat ding waar je nog mee in je
hand staat te kennen dat er een berichtje binnen komt.
Shit, das echt ik weer, dacht laat ik eens aardig zijn met de gedachte dat hij
toch nooit tijd heeft, stuurt hij een berichtje met de mededeling dat hij het
zeer op prijs zou stellen als ik langs zou willen komen
Zeven uur zou hem schikken.
Even bezig met de keuze tussen te gaan plassen of meteen maar een berichtje
terug sturen, kies ik voor het laatste.
Mooi, heb mijzelf weer eens een oor aangenaaid, of hoe dat ook heten mag.
Ik voel wat nattigheid en weet meteen dat ik weer eens een verkeerde
beslissing heb genomen.
Even kijken en zie dat een douche toch wel fijn zou zijn, zou de tweede al zijn
in de afgelopen weken, even niet aan denken, de kast overhoop halen of er nog
iets in ligt wat niet gedragen er in is gelegd en zie tot mijn verrassing dat er
nog twee oude zogenaamde boxer shorts uit de tijd dat ik nog voetbalde in
liggen, zullen, gezien ik wat ben aangekomen wel wat strak aanvoelen maar onder
het motto niet zuren maar doen, verdwijn ik in de douche.

Na de dag zo'n beetje te hebben doorgebracht met vloeken, zuchten en de nodige
verwensingen aan mijzelf en sommige anderen, zie ik dat het tijd is om op pad te
gaan, op pad naar hetgeen ik mijzelf had aangedaan.

Netjes op tijd, zeven uur, bel aan, voordat mijn hand de bel heeft verlaten gaat
de deur open met een snelheid die menig springbok jaloers zou hebben gemaakt.
Een enorme wolk met een niet te onderscheiden geur van  dieselolie en alcohol
komt mij tegemoet.
Een nogal forse opgeblazen figuur die ik niet herken vult de ruimte waardoor je
normaal het huis binnen ga.
Ik probeer nog snel een blik te werpen op het huisnummer, echter een enorme
hand die zeer goed gebruik zou kunnen worden als kinderzitje voor op de fiets
komt in mijn richting, pakt mij beet en sleur mij als het ware het huis in.
Mooi op tijd zegt hij, terwijl hij mij enkele forse tikjes op mij schouder geeft.
Mooi op tijd, wat wil je drinken vraagt hij, terwijl hij wat voor mij inschenkt
Voordat ik iets kan vragen zegt hij, mijn broer komt zo, moest nog iets te eten.
Het glas wat mij wordt aangereikt of liever gezegd in de hand geduwd kwam
bij mij over als een vaas waarin een bosje viooltjes zeker drie weken zou
kunnen overleven


Wordt vervolgd...
Aanwezig fouten worden herstelt :)








Geen opmerkingen:

Een reactie posten