Sommige dingen vergeet je nooit.
Ik zal een jaar of 7 / 8 zijn geweest
Van huis op weg naar mijn oma, die enkele straten
verder woonde maakte ik het volgende mee.
Bij een rijtje huizen gaat een van de deuren open.
Een man stapt uit het huis en een vrouw verschijnt
in de deuropening.
Ze smiespelen wat met elkaar en de man neemt afscheid.
Hij begint enigszins waggelend de straat over te steken.
In die tijd kende iedereen elkaar, maar deze man had ik nooit eerde gezien
De vrouw blijft in de deuropening staan hem nakijken
De man kan nog net een  fietser ontwijken
Kijk uit waar je loopt, roept de vrouw!
De man keert zich om en roept met een dronken stem
Dat doe ik, dat doe ik, op hetzelfde moment neemt hij zijn pet
af, maakt een lichte kniebuiging, en zwaait met zijn pet alsof hij een van de drie musketiers is, en roept, nog bedankt voor de kut bij de koffie
De vrouw sluit met een harde klap de deur
De man is dronken, een beetje in de war, hij zal een koekje hebben bedoeld
Jaren later toen ik voor het eerst koffie dronk, kwam het beeld zoals hierboven omschreven weer in mijn gedachten terug.
Nog bedankt voor de kut bij de koffie!
In gedachten staar ik voor mij uit zonder te beseffen dat ik met mijn koekje in de koffie zit te soppen.