Net als toen...

U herkent het vast wel, eindelijk eens beginnen met het
opruimen van allerlei dingen die niet meer tot de
verbeelding spreken of gewoon hun tijd zijn uitgegaan.
Na een volledige puinhoop te hebben gecreëerd snel
de ogen dicht en aan de koffie.
Even vergeten, even niet willen zien en weten wat te
doen, en wat voor een emotionele schade je hebt aangericht
Met een oud schrift in de hand, gevonden tussen verdriet en
vrolijkheid, laat gedachtes gaan naar ver terug.
Al lezende, en soms met een glimlach op het gezicht,
verdwijnt de tijd in een wolk van nostalgie en herinnering.
Nog steeds koesteren wat ooit gekoesterd werd, zien dat
de tijden veranderen, maar de invloed van dat langs je heen
hebt laten gaan.
Met een zucht en pijn in de rug, de gemaakte puinhoop weer
weer terug gelegd en gehangen naar waar het het zich kan
koesteren in een geur van mottenballen en weinig licht.

16-12-2017