Een mens is altijd genegen om in gradaties te denken of te doen.
Als ik mijzelf als voorbeeld neem dan zijn mijn gradaties niet
groot in aantal.
Bijvoorbeeld: Ik zie iemand aankomen die ik liever niet had gezien
Op zo'n moment schiet mij vaak het liedje van Jenny Arean en
Frans Halsema te binnen.
Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten hoe
Op hetzelfde moment dat ik inzie dat ontsnappen geen zin heeft gaan
mijn gradaties werken naar gelang de tegemoetkomende persoon zich
in vorige ontmoetingen heeft gedragen.
Gradatie éen is SHIT!
Gradatie twee is VERDOMME!
Gradatie drie is KUT!
Bij uitzondering komen ze alle drie wel eens tegelijk voor.
Bij SHIT! tover ik een glimlach tevoorschijn, en denk, nou even kort dan
Bij VERDOMME! denk ik, man donder op, kijk snel rond waar ik de
eerste de beste winkel kan induiken
Bij KUT! denk ik weer aan het liedje, Vluchten kan niet meer, 'k zou
niet weten waarom
Mijn beste glimlach kom te voorschijn, loop naar haar toe, zeg dat ze
er weer verrukkelijk uitzie en nodig haar uit om samen koffie te gaan
drinken