De bloem van morgen

Een zee met alleen maar water

Een huis van gebroken verdriet

Een bloem op sterven na dood

De vlucht uit moeders schoot

Een vlieg laat zien wat hij kan

Het licht wordt langzaam minder,

duisternis dient zich aan.

Het wordt mij duidelijk wat ik mis,

het zijn de jaren van weleer , de

jaren van toen, de jaren waarin

ik vergeten ben te bestaan.

Echter de kracht om nieuw licht
te ontsteken, is nog steeds in mij
Een zee vol water, een bloem in
al haar pracht, een huis om in te
wonen, een vlieg laat zich als
gezelschap zien
Een gelukkig en nieuw bestaan is
vrij om naar te grijpen, met beide
handen sla ik toe.

Een zee vol water, een bloem in
al haar pracht, een huis om in te
wonen, terug in moeders schoot,
De vlieg is helaas dood, gedood
tijdens mijn greep naar het geluk.