Ik sprak iemand die ik al een tijd niet meer had gezien.
Alle kinderen waren het huis uit vertelde hij.
Ik zei, " Dat is toch mooi"
Dat is toch wat alle ouders wensen, dat ze ooit hun "eigen" leven starten
onafhankelijk van hun ouders
Hij vertelde dat het met twee wel goed ging maar over degene die het laats
het "nest" had verlaten was hij niet te spreken.
Ze woont op zichzelf zei hij maar als ze "thuis" komt doet ze net alsof
ze nog thuis woont.
Hij vertelde dat dit hem stoorder want ze was toch immers het "huis" uit
Ik keek de man aan en had meteen de pest aan hem.
Als een kind op zichzelf gaat wonen betekent dat nog niet dat het het "huis' uit is
Zo'n "kind" kan nog steeds behoefte hebben aan de "warme" omgeving van "thuis"
Als ouders dit niet begrijpen heeft dat "kind" ook nooit echt een "thuis" gehad
Het "kind" wat hij bedoelde was dus niet echt meer welkom" thuis"
Ik heb geen commentaar gegeven, alleen maar de man aangestaard.
Ik heb hem geen fijne "feestdagen" gewenst
De schoft!