donderdag 27 mei 2021
Heeft onzin zin ?
Stoommachines zijn slimmer en beter uitgerust dan mensen
Stoommachines hebben immers een ingebouwd overdruk ventiel.
Liefde begint waar het mee eindigt, machteloosheid.
Als ademhalen geld gaat kosten stop ik ermee
Het leven is al duur genoeg.
Ze hadden mij verteld dat je met spacecake het hele universum kon doorvliegen
Ik kwam niet verder dan met mijn kop tegen de maan.
Even wachten is in tijd niet uit te drukken.
Domheid geeft aan hoe "slim"je bent.
Om intelligent over te komen moet je nooit vragen stellen.
Publiceren is bekend maken waar je onvermogen ligt.
Geloof geeft aan dat je ongelooflijk bijgelovig bent.
Als ik terug geloof geloof ik niet dat hetgeen ik nu geloof hetzelfde is als wat ik toen geloofde.
Geheugen is als een oude film die na velen malen afspelen slijtage en brandgaten gaat vertonen
Slim als we zijn vullen we dit op met zoals we het graag zouden willen hebben beleeft.
Je hoeft de regen niet te horen om nat te worden.
Life is invisible
You can't touch it, it touch you.
Je kan maar voor de helft mank lopen.
Stoommachines zijn slimmer en beter uitgerust dan mensen
Stoommachines hebben immers een ingebouwd overdruk ventiel.
Liefde begint waar het mee eindigt, machteloosheid.
Als ademhalen geld gaat kosten stop ik ermee
Het leven is al duur genoeg.
Ze hadden mij verteld dat je met spacecake het hele universum kon doorvliegen
Ik kwam niet verder dan met mijn kop tegen de maan.
Even wachten is in tijd niet uit te drukken.
Domheid geeft aan hoe "slim"je bent.
Om intelligent over te komen moet je nooit vragen stellen.
Publiceren is bekend maken waar je onvermogen ligt.
Geloof geeft aan dat je ongelooflijk bijgelovig bent.
Als ik terug geloof geloof ik niet dat hetgeen ik nu geloof hetzelfde is als wat ik toen geloofde.
Geheugen is als een oude film die na velen malen afspelen slijtage en brandgaten gaat vertonen
Slim als we zijn vullen we dit op met zoals we het graag zouden willen hebben beleeft.
Je hoeft de regen niet te horen om nat te worden.
Life is invisible
You can't touch it, it touch you.
Je kan maar voor de helft mank lopen.
DM.
Congratulations Miss Doe
Thank you Sir, thank you
60 years married is a long time
You say it Sir, you say it
Miss Doe how would you describe your marriage
It was a good time Sir, a good time
You was never thinking about divorce or something ?
Never Sir, never
You was never thinking about leaving your husband ?
Never Sir, never
So you was all the years very happy marriage?
You say it Sir, you say it
You still in love with your husband Miss Doe ?
Yes I am Sir, I am
You should marry him again?
Yes Sir, yes
Your a good woman Miss Doe
You say it Sir, you say it
What was the most worst you was thinking of?
Murder Sir, murder
DM.
Wie ben ik en waarom ben ik hier ?
Onze gedachten zijn niet altijd op dezelfde plaats als waar wij onszelf
denken te bevinden.
Er is een duidelijk verschil tussen ons "Stoffelijk voertuig" en wat wij
als onze "Geest" omschrijven.
Dat beiden astronomisch ver van elkaar kunnen zijn mag u duidelijk zijn
Het komt dan ook regelmatig voor dat in een conversatie met iemand
antwoorden worden geven die nergens op lijken te slaan.
Echter met deze zogenaamde "Freudiaanse verspreking" geeft je aan dat
wat je in je gedachten heb belangrijke is dan de conversatie op dat moment.
Soms herken je dit bij je gesprek partners door de afwezigheid in hun ogen
Ze zijn er wel maar toch ook weer niet.
Je kan dan ook het idee krijgen dat je net zo goed tegen een muur kan praten
Hoe vaak mis je niet een begroeting op straat omdat je met je gedachten totaal
ergens anders bent.
Een begroeting missen mag dan niet zo veel voorstellen maar in het huidige
verkeer kan een aanzienlijk aantal verkeersongelukken aan dat in "Gedachten
zijn" worden toegeschreven.
Versprekingen die totaal nergens op slaan kunnen aangeven dat iemand niet
bij de "Les" is
Bij een belangrijke vergadering kan dit tot onaangename gevolgen leiden.
Het is natuurlijk zeer pijnlijk als je partner je aanspreek met de naam van
iemand anders.
Als hij of zij dit ook nog in hun slaap doen is het misschien verstandig om
om eens te informeren wat de kosten van een advocaat kunnen zijn.
Wie ben ik en waarom ben ik hier ?
Onze gedachten zijn niet altijd op dezelfde plaats als waar wij onszelf
denken te bevinden.
Er is een duidelijk verschil tussen ons "Stoffelijk voertuig" en wat wij
als onze "Geest" omschrijven.
Dat beiden astronomisch ver van elkaar kunnen zijn mag u duidelijk zijn
Het komt dan ook regelmatig voor dat in een conversatie met iemand
antwoorden worden geven die nergens op lijken te slaan.
Echter met deze zogenaamde "Freudiaanse verspreking" geeft je aan dat
wat je in je gedachten heb belangrijke is dan de conversatie op dat moment.
Soms herken je dit bij je gesprek partners door de afwezigheid in hun ogen
Ze zijn er wel maar toch ook weer niet.
Je kan dan ook het idee krijgen dat je net zo goed tegen een muur kan praten
Hoe vaak mis je niet een begroeting op straat omdat je met je gedachten totaal
ergens anders bent.
Een begroeting missen mag dan niet zo veel voorstellen maar in het huidige
verkeer kan een aanzienlijk aantal verkeersongelukken aan dat in "Gedachten
zijn" worden toegeschreven.
Versprekingen die totaal nergens op slaan kunnen aangeven dat iemand niet
bij de "Les" is
Bij een belangrijke vergadering kan dit tot onaangename gevolgen leiden.
Het is natuurlijk zeer pijnlijk als je partner je aanspreek met de naam van
iemand anders.
Als hij of zij dit ook nog in hun slaap doen is het misschien verstandig om
om eens te informeren wat de kosten van een advocaat kunnen zijn.
Wie ben ik en waarom ben ik hier ?
DM.
Een zee vol water met land aan haar zijde
Wind als storm grijpt genadeloos om zich heen
Vogels die vliegen waar nog gevlogen kan worden
Een hond die blaft zonder te weten waarom
Een nacht die twijfelt of hij wel komen zal
Het geluid van een voetstap, een bron van bestaan
Langzaam sluiten de ogen, voor vandaag is het gedaan
Wind als storm grijpt genadeloos om zich heen
Vogels die vliegen waar nog gevlogen kan worden
Een hond die blaft zonder te weten waarom
Een nacht die twijfelt of hij wel komen zal
Het geluid van een voetstap, een bron van bestaan
Langzaam sluiten de ogen, voor vandaag is het gedaan
DM.
Veel kleuren, te weinig namen om ze te benoemen
leesbaar spreken met elkaar is verleden tijd.
veel leemtes die niet meer worden ingevuld.
onderlinge onenigheid,een glimlach zonder warmte
oneindig ver is de plaatst waar je staat
niet meer herkennen wat je lief is
herinneringen verdwijnen in de wasmachine
een toekomst die gisteren nog morgen was
zwijgzame verbreken de stilte om gehoord te worden
een boek, geopend met een oogopslag
kinderen sterven”jong “ om op te groeien in medialand
disneyland voor de blinden, hartrock voor de doven
eilanden omringt met zorgen en geweld
een voetstap, een herinnering zonder te weten
ontwaken in een droom opgebouwd uit leugens,
DM.
Sommige dingen vergeet je nooit.
Ik zal een jaar of 7 / 8 zijn geweest
Van huis op weg naar mijn oma, die enkele straten
verder woonde maakte ik het volgende mee.
Bij een rijtje huizen gaat een van de deuren open.
Een man stapt uit het huis en een vrouw verschijnt
in de deuropening.
Ze smiespelen wat met elkaar en de man neemt afscheid.
Hij begint enigszins waggelend de straat over te steken.
In die tijd kende iedereen elkaar, maar deze man had ik nooit eerde gezien
De vrouw blijft in de deuropening staan hem nakijken
De man kan nog net een fietser ontwijken
Kijk uit waar je loopt, roept de vrouw!
De man keert zich om en roept met een dronken stem
Dat doe ik, dat doe ik, op hetzelfde moment neemt hij zijn pet
af, maakt een lichte kniebuiging, en zwaait met zijn pet alsof hij een van de drie musketiers is, en roept, nog bedankt voor de kut bij de koffie
De vrouw sluit met een harde klap de deur
De man is dronken, een beetje in de war, hij zal een koekje hebben bedoeld
Jaren later toen ik voor het eerst koffie dronk, kwam het beeld zoals hierboven omschreven weer in mijn gedachten terug.
Nog bedankt voor de kut bij de koffie!
In gedachten staar ik voor mij uit zonder te beseffen dat ik met mijn koekje in de koffie zit te soppen.
Ik zal een jaar of 7 / 8 zijn geweest
Van huis op weg naar mijn oma, die enkele straten
verder woonde maakte ik het volgende mee.
Bij een rijtje huizen gaat een van de deuren open.
Een man stapt uit het huis en een vrouw verschijnt
in de deuropening.
Ze smiespelen wat met elkaar en de man neemt afscheid.
Hij begint enigszins waggelend de straat over te steken.
In die tijd kende iedereen elkaar, maar deze man had ik nooit eerde gezien
De vrouw blijft in de deuropening staan hem nakijken
De man kan nog net een fietser ontwijken
Kijk uit waar je loopt, roept de vrouw!
De man keert zich om en roept met een dronken stem
Dat doe ik, dat doe ik, op hetzelfde moment neemt hij zijn pet
af, maakt een lichte kniebuiging, en zwaait met zijn pet alsof hij een van de drie musketiers is, en roept, nog bedankt voor de kut bij de koffie
De vrouw sluit met een harde klap de deur
De man is dronken, een beetje in de war, hij zal een koekje hebben bedoeld
Jaren later toen ik voor het eerst koffie dronk, kwam het beeld zoals hierboven omschreven weer in mijn gedachten terug.
Nog bedankt voor de kut bij de koffie!
In gedachten staar ik voor mij uit zonder te beseffen dat ik met mijn koekje in de koffie zit te soppen.
DM.
Net als toen...
U herkent het vast wel, eindelijk eens beginnen met het
opruimen van allerlei dingen die niet meer tot de
verbeelding spreken of gewoon hun tijd zijn uitgegaan.
Na een volledige puinhoop te hebben gecreëerd snel
de ogen dicht en aan de koffie.
Even vergeten, even niet willen zien en weten wat te
doen, en wat voor een emotionele schade je hebt aangericht
Met een oud schrift in de hand, gevonden tussen verdriet en
vrolijkheid, laat gedachtes gaan naar ver terug.
Al lezende, en soms met een glimlach op het gezicht,
verdwijnt de tijd in een wolk van nostalgie en herinnering.
Nog steeds koesteren wat ooit gekoesterd werd, zien dat
de tijden veranderen, maar de invloed van dat langs je heen
hebt laten gaan.
Met een zucht en pijn in de rug, de gemaakte puinhoop weer
weer terug gelegd en gehangen naar waar het het zich kan
koesteren in een geur van mottenballen en weinig licht.
16-12-2017
U herkent het vast wel, eindelijk eens beginnen met het
opruimen van allerlei dingen die niet meer tot de
verbeelding spreken of gewoon hun tijd zijn uitgegaan.
Na een volledige puinhoop te hebben gecreëerd snel
de ogen dicht en aan de koffie.
Even vergeten, even niet willen zien en weten wat te
doen, en wat voor een emotionele schade je hebt aangericht
Met een oud schrift in de hand, gevonden tussen verdriet en
vrolijkheid, laat gedachtes gaan naar ver terug.
Al lezende, en soms met een glimlach op het gezicht,
verdwijnt de tijd in een wolk van nostalgie en herinnering.
Nog steeds koesteren wat ooit gekoesterd werd, zien dat
de tijden veranderen, maar de invloed van dat langs je heen
hebt laten gaan.
Met een zucht en pijn in de rug, de gemaakte puinhoop weer
weer terug gelegd en gehangen naar waar het het zich kan
koesteren in een geur van mottenballen en weinig licht.
16-12-2017
DM.
I'm tired of being something or someone
I'm a human, I'm a man
Don't blame me about the things I do,
maybe tomorrow you do the same...
Don't blame me for the feelings I have
I'm a human, I'm a man
Don't try to change me in something,
give time and the chance to show you
who and what I am
I'm a human, I'm a man
Even when the speed of the sound of loneliness
is faster than I am, give me the chance to be
a human, to be a man...
I'm a human, I'm a man
Don't blame me about the things I do,
maybe tomorrow you do the same...
Don't blame me for the feelings I have
I'm a human, I'm a man
Don't try to change me in something,
give time and the chance to show you
who and what I am
I'm a human, I'm a man
Even when the speed of the sound of loneliness
is faster than I am, give me the chance to be
a human, to be a man...
DM.
"Do you think things always have an explanation?"
"Yes I believe that they do"
But I think that with our humans limitations we're
not always able to understand the explanations.
But you see, Meg, just because we don't
understand doesn't mean that the explanation
doesn't exist
A wrinkle in time
Madeleine L 'Engle
"Yes I believe that they do"
But I think that with our humans limitations we're
not always able to understand the explanations.
But you see, Meg, just because we don't
understand doesn't mean that the explanation
doesn't exist
A wrinkle in time
Madeleine L 'Engle
woensdag 26 mei 2021
Het park
Herinnering, leegte en verdriet
Herinnering, leegte en verdriet
Te zien en te herkennen, de pijn die verdrongen dacht
te zijn dient zich weer aan, als zijnde nooit te zijn
weggeweest.
Het park, de bomen en bloemen van mijn gedachten.
De neerdwarrelende bladeren groeten je, en kijken naar
je om, een ontvangst zoals alleen de natuur je geven kan
je om, een ontvangst zoals alleen de natuur je geven kan
De bank, die ik nimmer dacht weer te zien was er nog, en
nodigde mij uit tot een moment van rust.
Zittend en kijkend om mij heen, kwam veel van vergeten
terug, terug van ver weggestopt, maar toch nog altijd daar
In dit park, op deze bank had ik haar ontmoet, een dag en
een nacht had hij ons samen gebracht.
Een dag en een nacht om nooit te vergeten, het leven had
zin, het legde een sprankelende loper uit, te bewandelen
met haar die ik beminde.
Bij het aanbreken van de dag was zij verdwenen, geen groet
of afscheid was mij gegeven.
Ik voelde haar naast mij, maar mijn hand taste in een leegte
Een duisternis kwam om mij heen, geen zon zou ooit weer
schijnen, het licht was voorgoed verdwenen.
schijnen, het licht was voorgoed verdwenen.
Het park gaf, en heeft ontnomen, een liefde zoals je alleen
kan dromen...
kan dromen...
dinsdag 25 mei 2021
Abonneren op:
Posts (Atom)